Henk Jans maakt zijn werken met het thema “The road The weed The stones”, een poëtische titel die hem richting geeft in de huidige tijdgeest, waarin een overweldigende stortvloed van informatie, zoals (fake)nieuws, politieke, religieuze en andere maatschappelijke opvattingen zich laat gelden. Ook in de kunst, waar alles zo’n beetje kan en eigenlijk  geen taboes meer bestaan,  opent zich een universum aan mogelijkheden. Hierin kan men soms haast verdwalen.

Het silhouet met de gitaar, dat de begrenzing van het pad volgt Quo Vadis? Het onkruid dat wemelt langs de route, fleurig, maar soms ook stekelig of giftig en waarin men zomaar de weg kwijt kan raken. Het steen dat hard is en reageert op de temperatuur zoals die zich voordoet, maar ook rotsvast, vaste grond kan geven en die de eeuwen in zich dragen. Zij zijn metaforen voor het leven in zijn verschillende facetten.